Klintehamnsvisan
Uppt. efter Pettersson-A" class="person">Anna Pettersson, Myrungs i Linde.
-
Vö måst nå avske tagä fran vännar u ou haim,
Gu vait, um vör äi täiden fa talä mair mä daim.
U maŋgä tarar rinnä fran vännens blaikä kinn,
nä kräigaren ska vandrä fran läilä vännen sin. -
Män livar vör u kummar i glädä haim igänn,
så sägar ouä vännar: »Vällkumnä häit igänn!
Säg uss, va ha ’r varä u lais ha er nå mått?
Va nöd ha er ärfarä, u lais ha raisu gat?» -
Da kann vör daim bisvarä allt mä ett lustit moud:
»Ou raiså ha gat lykklit, vör slapp att gjautä bloud.
Mä dragnä svärd i handi vör alltut färdu stou,
um ryssen viddä prövä di svänskä gossas moud.» -
Vör gossar hä pa Gottlann vö ynskä ai att slåss,
män um dä skudde gäldä, så finns dä moud äi uss
u kraftar äuti armen att svärdä föirä ma
mout ryssen, ouä ouvänn, han skall uss aldri fa.